سانتیاگو کالاتراوا
- Alamillo Bridge
۱۹۹۲ – سویل
پل آلامیلو در سال های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ و در زمان اکسپو ۹۲ توسط سانتیاگو کالاتراوا به عنوان معمار پروژه ساخته شد. این پروژه به عنوان “طرحی ناتمام” در اکسپو ۹۲ ارائه گردید، که این امر بر جذابیت های آن افزود. ایده اولیه این بود که پلی متقارن و دقیقا مشابه آن با شیبی در جهت مخالف پل آلامیلو بر روی کانال رودخانه Guadalquivir احداث گردد. در زمان اجرای پروژه به دلیل این که بودجه مورد نیاز برای ساخت پل دوم تامین نشد، از اجرای این پل صرف نظر گردید.
با اجرای این پروژه توسط سانتیاگو کالاتراوا، اهداف زیر تامین گردید:
- عرشه پل بدون نیاز به هرگونه تکیه گاه میانی اجرا شد و سمت راست رودخانه را به شهر سویل متصل کرد. عرشه پل دهانه ای بزرگ به اندازه ۲۰۰ متر را بر روی رودخانه بدون هیچ مانعی پوشش می دهد، که این امر پل را از لحاظ فنی به عنوان نمونه ای برجسته از پل های معلق مطرح می کند.
- این پل با برقراری ارتباط شهری ویژه و خاص، گواهی بر پیشرفت های تکنولوژیکی می باشد وهمچنین این پل یک نمونه برجسته در زمینه تکنیک های ساخت در کشور اسپانیا است.
- پل آلامیلو به عنوان یک نماد و یک اثر ماندگار و شایسته شهر سویل در نمایشگاهی جهانی عرضه شد.
پل بر اساس این ایده ساخته شد که ستونی مستحکم با وزن خود تعادل و پایداری لازم را مهیا سازد. این ستون به ارتفاع ۱۴۰ متر با زاویه ۵۸ درجه نسبت به افق قرار گرفته است. یک جفت مهار منشعب شونده از این ستون کابل ها را نگه می دارند (کابل هایی به طول ۳۰۰ متر که در زمان خود نسبت به نمونه های مشابه بیشترین طول را در سراسر جهان داشتند) و این پل بدون هیچ نقطه اتکایی دهانه ای برابر ۲۰۰ متر را پوشش داده است.
یکی از بزرگترین جرثقیل های موجود در جهان در زمان ساخت که می تواند ۲۰۰ تن متریک را تا ارتفاع ۱۵۰ متر بالا ببرد، برای برپایی این پل مورد استفاده قرار گرفت.
مابین دکل و عرشه یک نیروی تعادلی برقرار است که از طریق ۱۳ جفت کابل معلق منتقل می گردد. اصل تعادلی حاکم بر آن بر اساس حالت ایستایی است که نیروی وزن دکل با زاویه ۵۸ درجه نسبت به افق ایجاد می کند. پل آلامیلو اولین پل کابلی معلق می باشد که عرشه آن از طریق شیب برج آن متعادل می گردد.
این پل در کل ۲۵۰ متر طول دارد.
اطلاعات بیشتر
۲٫ ایستگاه حمل و نقل مرکز تجارت جهانی
۲۰۱۶ – نیویورک
سازه قوس دار و بیضی شکل ساختمان – The Oculus – به طول تقریبی ۳۵۰ فوت و در مرکز به عرض ۱۱۵ فوت می باشد که در بالاترین نقطه به ارتفاع ۹۶ فوت می رسد. سازه دندانه دار فولادی که فرم سرسرای ورودی را شکل می دهد، مانند بال هایی گشوده به سمت بالا امتداد یافته، دو کانوپی را شکل می دهد که در بالاترین نقطه دارای ارتفاع ۱۶۸ فوت هستند.
اطلاعات بیشتر
۳٫ موزه فردا
۲۰۱۵ – ریو دو ژانیرو
سقف طره شده موزه با بال های متحرک بزرگ و سازه نما که تقریبا در تمام طول اسکله گسترش یافته اند، از لحاظ بصری بر قسمت امتداد یافته اسکله در خلیج Guanabara تاکید کرده و باعث می شوند عرض ساختمان بسیار کوچک به نظر برسد.
در طراحی ساختمان موزه با توجه به انرژی ها و منابع طبیعی، به عنوان نمونه با بهره گیری حداکثر از نور خورشید، الزامات معماری پایدار رعایت شده است. آب موجود در خلیج برای تنظیم و تعدیل درجه حرارت فضای داخلی مورد استفاده قرار می گیرد.
اطلاعات بیشتر۴٫ شهر علم و هنر
۲۰۰۹ – والنسیا
شهر علم و هنر، یک مجموعه تفریحی – فرهنگی و معماری در شهر والنسیا، اسپانیاست. این مجموعه از ساختمان های متعددی تشکیل شده است که به ترتیب بر اساس زمان بهره برداری عبارتند از:
L’Hemisfèric – ۱۹۹۸، یک سالن سینما مجهز به سیستم IMAX، یک آسمان نما و یک laserium (سالنی برای اجرای موسیقی به همراه بازی با نور). ساختمان طوری طراحی شده است که به یک چشم بزرگ شباهت دارد و سطح آن حدودا ۱۳،۰۰۰ متر مربع می باشد. ساختمان Hemesferic همچنین به عنوان آسمان نما یا “چشم دانش” شناخته شده است و در مرکز شهر علم و هنر قرار دارد.
El Museu de les Ciències Príncipe Felipe – ۲۰۰۰، موزه تعاملی علوم که به اسکلت نهنگ شباهت دارد. معماری این ساختمان به دلیل هندسه، سازه، نحوه استفاده از مصالح و طراحی آن در محیطی طبیعی شناخته شده است…
اطلاعات بیشتر
نظرات