طراح: سانتیاگو کالاتراوا
مکان: ریو دو ژانیرو، برزیل
سقف طره شده موزه با بال های متحرک بزرگ و سازه نما که تقریبا در تمام طول اسکله گسترش یافته اند، از لحاظ بصری بر قسمت امتداد یافته اسکله در خلیج Guanabara تاکید کرده و باعث می شوند عرض ساختمان بسیار کوچک به نظر برسد.
در طراحی ساختمان موزه با توجه به انرژی ها و منابع طبیعی، به عنوان نمونه با بهره گیری حداکثر از نور خورشید، الزامات معماری پایدار رعایت شده است. آب موجود در خلیج برای تنظیم و تعدیل درجه حرارت فضای داخلی مورد استفاده قرار می گیرد.
در موزه پانل های خورشیدی فتوولتائیک نیز در نظر گرفته شده اند. پانل هایی که از قابلیت تنظیم بر اساس زاویه بهینه تابش اشعه های خورشید در طول روز برخوردارند و با تولید انرژی خورشیدی، نیاز ساختمان را در بحث انرژی تامین می نمایند.