بررسی رویکرد سازه در معماری پارامتریک
اکنون سالهاست که کامپیوتر به عنوان یک ابزار قدرتمند محاسباتی در خدمت انسان هاست و در زمینه های مختلف ، کارهای پیچیده و طولانی را به به جای انسان انجام می دهد.
اکنون سالهاست که کامپیوتر به عنوان یک ابزار قدرتمند محاسباتی در خدمت انسان هاست و در زمینه های مختلف ، کارهای پیچیده و طولانی را به به جای انسان انجام می دهد.
توسعه در به کارگیری بتن و شیشه٬ سفارشی سازی از طریق ساخت دیجیتالی و ابزارهای طراحی پارامتریک باعث ظهور مجدد بحث چگونگی اتصال سطوح به یکدیگر شده است.
روش های تکاملی حل مسئله و یا الگوریتم ژنتیک روش هایی هستند که از اوایل سال ۱۹۶۰ تعریف شدند.اولین بارقه های کشف چنین روش هایی موقعی بوده است که Lawrence J. Fogel
چالش اصلی، طراحی الگویی برای حفرهها بود به گونه ای که نور را به بخشهای خاصی از پلتفرم جهتدهی کند و در عین حال با مینیمم نگه داشتن نور عبوری مستقیم از سقف
با ورود رایانه، تغییراتی در روند طراحی معماری رخ داد و جریان هایی از جمله معماری پارامتریک ایجاد شد. یکی از اصول طراحی در این معماری هندسه فراکتال است.
معماری پارامتریک یک پروسه ی بر پایه تفکر الگوریتمیک می باشد که یک سری پارامتر و قوانین همراه یکدیگر روابط بین “هدف طراحی ”و “نتیجه طراحی را تعریف و روشن می کنند